-Σωθήκανε τα ψέματα
κορίτσια μου κι αγόρια
τη λούφα να ξεχάσετε
αρχίζουνε τα ζόρια
-Μια τσάντα μου τεζάρανε
με κάτσαν στα θρανία
να γίνω μέλος χρήσιμο
κι εγώ στην κοινωνία
Φυντάνι όντας άβγαλτο
μασάω τις διαδόσεις
και στρώνω τα οπίσθια
στο τέμενος της γνώσης
-Οχτώ και τρία έντεκα
εννιά πλην έξι τρία
Για λέγε μας καμάρι μου
τι λέει η γεωγραφία
Γιατί παράλειψες το "και"
πώς θα γενείς μεγάλος;
-Των πρωτοπλάστων συνταγή
πώς βγήκα παπαγάλος;
-Εφτά και πέντε δώδεκα
και ένα δεκατρία
Για λέγε μας ξεφτέρι μου
τι λέει η ιστορία
-Δες το Χριστόφορο χαρά
που έπιασε λιμάνι
θα είχε αν ζούσε σήμερα
από ντροπή πεθάνει
-Τι είπες αλητάμπουρα;
Κοσμία, κάτσε κάτω!
-Καλά κρασιά αυτοκράτορα
εβίβα κι άσπρο πάτο!
Άραξε Ναπολέοντα
δε χάνω τον καιρό μου
γιατί θα πέσω αμαχητί
ευθύς στο Βατερλώ μου
Ταξίδια ονειρεύτηκα
με φίνο τρεχαντήρι
κι εσείς μου αρματώσατε
ρακένδυτη τριήρη
-Κυρά μου το βλαστάρι σου
στραβό έχει πάρει δρόμο
σε λίγο ανοίγει σίγουρα
παρτίδες με το νόμο
-Μου κάναν ψυχανάλυση
βαρύ δώσαν χαράτσι
μα εγώ αντί για φούμαρα
διάβαζα Καραγάτση
Μου πήραν και προγυμναστή
χειρότερο το χάλι
τακίμι κι επιστήθιος
του Καπετάν Μιχάλη
Με είδαν κι άλλοι ειδήμονες
ολάκερο χαρέμι
μα εγώ κρυφά την έκανα
και διάβαζα Λουντέμη
Η επιστήμη τα 'παιξε
σκυτάλη οι καφετζούδες
και για καμπόσα τέρμινα
τρέφαν ελπίδες φρούδες
Ώσπου ευτυχώς βαρέθηκαν
τα όπλα καταθέσαν
και μ' άφησαν στον κόσμο μου
με φάτσες που μ' αρέσαν
Εγώ κι ο μαυροπίνακας
χωρίσαμε τσανάκια
τεφτέρια παραγέμισα
με ρέμπελα στιχάκια
Με μυστικά αφανέρωτα
με λόγια που μου κρύψαν
μ' αυτά που μ' απαγόρεψαν
με όσα μου στερήσαν
Τα τραγουδάω περήφανα
φωνάζω την αλήθεια
χτίζω θεμέλια χωρίς
ψευτιές και παραμύθια
